zaterdag 25 juni 2011

Terug aan het kanaal

Dinsdagavond 21 juni 2011. Het is zomer en ik heb zin om gewekt te worden door een gillende beetmelder. Dit geeft altijd zo’n kick! Eerst hoor je de beetmelder schreeuwen. Bij de hengel aangekomen hoor je dan de spoel van de molen ratelen. Dan de hengel oppakken en contact zoeken met de vis. Vaak kun je meteen voelen of je met een fatsoenlijke vis te maken hebt.  Het was weer een tijdje geleden dat ik dit ritueel had meegemaakt. De drang werd met de dag groter, maar ik moest nog drie dagen werken en iedere avond had ik sociale ‘verplichtingen’.
Eindelijk, het is vrijdagavond. Ik mag! Na het avondeten duik ik de schuur in en grijp om mij heen. Ik sleep alles naar de auto. Ik heb geen lijstje met wat ik allemaal mee moet nemen. Als de auto vol is, en alleen ik er nog bij in kan, heb ik alles, hoop ik…
Ik breng mijn dochtertjes naar bed en merk dat ik de voorleesverhaaltjes iets sneller dan normaal lees. Even normaal doen Koen,  denk ik bij mezelf. De rust die ik normaal wel heb is nu ver te zoeken. De instinctieve vangdrang wint het bijna van mijn ratio. Dit laat ik me niet gebeuren! Het is maar vissen. Mijn gezin is veel belangrijker. Ik straf mezelf en lees een extra verhaaltje voor. Met een goed en rustig gevoel stap ik in de auto. Op naar het kanaal!


Onderweg naar de stek zie ik een mooie grutto.
Ik heb een uur de tijd nodig om, op mijn gemakje,  mijn tijdelijke woning op te bouwen en mijn hengels gereed te maken.  Ik ben aan het vissen en zit voor mijn tentje lekker op mijn stoel te genieten. Ik doe even de radio aan en luister naar Ekstra Weekend waar Gerard Ekdom en Michiel Veenstra een feestje bouwen. De hele week ben ik omringd door mensen. Nu ben ik alleen en hoef ik even niet te praten. Ik heb het naar mijn zin en vier het feestje van Gerard en Michiel passief mee. Het glas wijn smaakt bijzonder lekker ook al is het een goedkope huiswijn. Het zal de buitenlucht wel zijn die me alles intenser laat ervaren.
Het wordt al donker. Ik sta met mijn tandenborstel in mijn mond te kijken naar een trillende top. Ik wacht even af, maar als ik de lijn strak zie lopen en ik niet meer hoor dan een piepje weet ik genoeg. De eerste brasem van de nacht onthaak ik in het water.  Ik controleer de haak en de boilie. Alles lijkt nog goed en onder het kantje laat ik de montage rustig naar de bodem zakken. Tien minuten later ben ik in dromenland.
Half vier ’s nachts. Ik ren naar mijn hengel. In mijn tentje staat de receiver nog te schreeuwen. Een keiharde run zorgt ervoor dat de spoel van mijn molen niet ratelt maar een gierend geluid maakt.  Ik zoek contact met de vis. Het voelt vreemd. Anders dan anders. Deze vis vecht de hele tijd boven in het water. De kleinere karpers van dit kanaal doen dit wel eens, maar deze was zo te voelen niet klein. Na de wat aparte dril probeer ik de vis te scheppen. Het is mistig en het felle licht van mijn hoofdlampje wordt in de waterdruppeltjes weerkaatst. Lastig scheppen zo. Ik doe het lampje uit en laat mijn ogen even wennen aan het donker. Nu kan ik de vis van redelijk formaat zien en scheppen. Over een uurtje zou het licht zijn en misschien niet meer mistig. Nu een foto maken gaat niet werken. De flits en de weerkaatsing hiervan in de mist zou geen mooie foto opleveren. De vis gaat voor een uurtje in de bewaarzak. Aan de bewaarzak heb ik een lang sterk touw vastgemaakt. Zo kan de karper rustig, in de zak, naar een koel en zuurstofrijk plekje zwemmen. Ik doe nog even een dutje totdat het licht is. Ik word wakker gemaakt door de vogels en zie een prachtig licht boven het bos. Ik pak mijn camera, zoom in, en maak een foto.

De camera zet ik vervolgens op een statief naast de onthaakmat. Als ik de karper, die nog in de bewaarzak zit, uit het water wil halen zie ik dat deze helemaal naar het midden van het kanaal is gezwommen. Rustig trek ik hem naar de kant en controleer daar of de vinnen goed langs de buik liggen en niet in een knik naar voren. Als ze goed liggen en ik ze dus niet kan beschadigen til ik de vis naar de mat. Met de timer maak ik een paar foto’s en zet vervolgens de mooie karper weer terug. Als ik de karper rustig zie wegzwemmen bedenk ik ineens dat ik hem niet gewogen heb. Wat maakt het uit…

4 opmerkingen:

  1. Lekker hoor! Dat moet toch weer een lekker gevoel geven!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste kolos weer op het droge. Ik denk dat ik mijn kids ook maar weer verhaaltjes ga voorlezen ;-)

    Grtx,

    FER

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Boudewijn: Leuk dat je even reageert! Ja, mooi beest hè :)

    @Dale: Het gaat bij mij niet alleen om het vangen, maar als ik zo’n mooie vang kan ik er dagen van nagenieten.

    @FER: Doen! Het werkt ;)

    BeantwoordenVerwijderen