De Jacht - Metersnoek 14

In mijn omgeving kan ik vrij gemakkelijk aan goede, niet schoongemaakte, sardientjes en haringen komen. Nu is dit ook nog eens mijn favoriete aas, dus dat komt goed uit! Toch ben ik wel iemand die van een experimentje houdt en daarom wilde ik wel eens met ander aas aan de slag gaan. Wie weet zwemt er ergens wel een gigantische snoek rond die makkelijker vangbaar is met een grote makreel dan met een kleine sardine!  

Bij de plaatselijke visboer had ik natuurlijk kunnen vragen of hij aan andere, niet schoongemaakte, vissoorten kon komen, maar er is een makkelijkere en niet dure manier, namelijk: www.doodaaskopen.nl

Deze internetwinkel verkoopt zowel zoutwatervissen als zoetwatervissen die bedoeld zijn voor het doodaasvissen. Zelf heb ik prachtige dikke voorns, horsmakrelen en makrelen laten bezorgen. Ik heb gemerkt dat ze een goede service hebben en goede kwaliteit leveren. Doe er je voordeel mee zou ik zeggen…

Afgelopen week heb ik ’s middags gevist met een makreel van doodaaskopen.nl en met de voor mij vertrouwde sardine. Deze middag kreeg ik een aanbeet op de makreel, maar helaas sloeg ik mis. Maar goed, ik weet nu wel dat de makreel in de smaak valt. Volgende keer weer een nieuwe kans. Overigens zag ik aan het einde van deze sessie op groot water, vlak voor de kant, een enorme snoek bovenkomen. Op dit water heb ik dit nog nooit eerder zo gezien. De snoek was namelijk niet aan het jagen. Heel even stak ze haar kop boven water om vervolgens weer rustig de diepte in te verdwijnen.

Sardine, Voorn, Horsmakreel, Haring en Makreel...
Allemaal lekker... als je een snoek bent...

De afgelopen middagsessie was dus een blank. Eindelijk, zou ik bijna willen zeggen. Het kon niet op de laatste tijd. Als ik namelijk nog iets verder terug in de tijd ga, en dan heb ik het over het vorige weekend, dan mag ik toch wel spreken over een succes! Ik viste voor de verandering deze keer aan een kanaal. Ook daar heb  ik, net als op groot water, met een bodemmontage gevist. De tweede hengel had ik opgetuigd met een dobber. Onder de dobber hing ik, vlak boven de bodem, een glinsterende sardine.  De bestelling van doodaaskopen.nl was nog niet binnen. Anders had ik het denk ik geprobeerd met een grote voorn. Maar goed, onder een naar snoek ruikende brug liet ik een sardine heel rustig langs een pijler dobberen. Plotseling kreeg ik een zenuwachtige aanbeet. Stuiterend verplaatste de dobber zich een meter en verdween vervolgens onder water. Te hard sloeg ik aan. De dobber, met daarachter twee gevaarlijk dreggen, vloog vlak langs me. Oeffff, oppassen Koen!, je bent niet aan het afstandvissen, dacht ik bij mezelf. Snel werd er weer een sardine aan de dreggen geprikt. Het zien verdwijnen van de dobber had mijn hart toch een stukje sneller doen kloppen. Ik wilde dat kleine snoekje, want dat zal het wel zijn geweest bij zo’n zenuwachtige aanbeet, maar wat graag vangen! Op de stroming dreef de dobber weer naar de pijler. Weer op dezelfde plek een aanbeet. Weer dat gestuiter. Het beestje had blijkbaar honger. Deze keer wachtte ik langer met aanslaan. De dobber verdween de diepte in. Ik liet het snoekje deze keer ongeveer drie meter doorzwemmen en sloeg aan. Mijn leven lang vis ik al, maar ik blijf me af en toe verbazen. De enorme kracht die van de top van de hengel tot in het handvat voelbaar was kon niet komen van een kleine snoek. Op dit kanaal heb ik nog niet veel gesnoekt en had ik er nog nooit een gevangen. Zo te voelen zou mijn eerste een hele grote worden. Tenminste… als ik haar zou vangen! De pijlers maakten het drillen er namelijk niet makkelijker op. Eventjes schuurde de lijn langs de rand van een pijler. De dikke, volgens de verpakking, schuurbestendige hoofdlijn had het zo te voelen moeilijk. Ik voelde me machteloos. ‘k Had totaal geen controle over de snoek. Gelukkig besloot de snoek weer de andere kant op te zwemmen. Weg van de pijler. Heel voorzichtig drilde ik de snoek verder. Ik had het gevoel dat de gehavende hoofdlijn elk moment kon breken. Gelukkig ver weg van de pijlers, bleef de snoek haar rondjes in de diepte zwemmen. Uiteindelijk kwam de snoek moegestreden bovendrijven. Ik zag dat de dreggen niet buiten de bek hingen en dus niet in het landingsnet verstrikt konden raken. Met de gehavende lijn in mijn achterhoofd koos ik voor het net en niet voor de kieuwgreep. Deze vis wilde ik niet verspelen! Rustig gleed de donkere vis in het grote landingsnet. Weer een metersnoek en ook nog een van het kanaal. Na meten bleek ze 101 cm te zijn. Het regende en daarom maakte ik vanuit de kofferbak van de stationcar een paar foto’s met de timer. Snel liep ik terug naar het kanaal terwijl ik de snoek met mijn rechterhand  en m.b.v. de kieuwgreep stevig vasthield. Mijn linkerhand ondersteunde het zware lijf. Rustig wilde ik de snoek terugzetten en nakijken, maar ik kreeg hier de kans niet voor. Een stevige staartslag, een kolk en weg was ze…