maandag 12 november 2012

De Jacht - Metersnoek 19

De grote zandafgraving heeft mij in de greep. De eerste sessie had ik er na het wandelen en peilwerk niet meer dan een uurtje vistijd over. Inmiddels heb ik er een tweede sessie opzitten waarin ik vijf uren daadwerkelijk heb gevist. En niet zonder succes! Ik ben niet zomaar begonnen aan de tweede sessie. Het nodige voorbereidend werk is eraan voorafgegaan. Wie het vorige verslag aandachtig heeft gelezen kan hebben gedacht dat ik het water systematisch zou gaan uitpeilen en bevissen. En daarmee bedoel ik telkens een stukje opschuiven totdat ik een hotspot gevonden zou hebben.  Tja, deze manier zou uiteindelijk een hotspot kunnen opleveren. En dit dan dankzij het hebben van een lange adem en veel doorzettingsvermogen. Maar goed, een beetje je verstand gebruiken voegt ook wel iets toe aan de hobby en is waarschijnlijk een stukje efficiënter. Dus, stapje voor stapje peil ik het water uit, maar wanneer ik welke stapjes neem, en waar ik de stapjes neem, hangt af van allerlei factoren. Denk bijvoorbeeld aan: observaties, informatie van collega-vissers, weersomstandigheden en mijn gevoel.

Afgelopen donderdag liep ik al hoestend en proestend bij de plas. Mijn naasten verklaarden me voor gek dat ik nog naar mijn werk ging. En dat ik mij vrijwillig in de jungle rondom de zandafgraving begaf was helemaal absurd. Ze hadden gelijk want ik was behoorlijk ziek, maar niet werken zou ook betekenen niet vissen. Dat is natuurlijk geen optie, dus doorlopen en niet zeuren! Het zweet biggelde over mijn rug. Een bonkende dreun in mijn hoofd liet me langzamer lopen dan ik normaal zou doen. Ik was op weg naar een vernauwing in de plas. In de buurt van deze vernauwing zit een hoek waar ik de vorige keer veel watervogels, waaronder futen, had gezien. Misschien omdat ze daar lekker relaxed kunnen ronddobberen, het water was daar namelijk erg rustig. Of zouden ze daar zitten omdat er veel voedsel is? Dit laatste zou interessant zijn! Zitten ze er namelijk i.v.m. de scholen witvis die zich zo langzamerhand meer gaan concentreren op bepaalde delen van het water, dan kan de snoek niet ver weg zijn! Ik was opgelucht toen ik er eindelijk was. Het is sowieso een pokke-eind lopen, maar in de grieperige toestand waarin ik verkeerde was het een loodzware lange tocht. Maar ja, als ik iets in mijn hoofd heb…
 
Bij de hoek...
Als ik bijna bij de hoek ben hoor ik zware slagen op het water. Een Aalscholver probeert op te stijgen. De aalscholver geeft mij nog meer vertrouwen in de stek dan ik al had, nu alleen nog even kijken hoe het bodemverloop is. Lang verhaal kort: steile taluds, diep water, op werp- en voerafstand. Perfect!
 
Er krioelt nog van alles...
Zaterdagmiddag. Ik loop met een kilo sardientjes vanaf de auto richting de zandafgraving. Ik heb het plan in de hoek voor te voeren. Waarom ik dit doe kan ik niet echt uitleggen. Als de theorie van de watervogels en de holding area van de witvis klopt, is voorvoeren dan wel nodig?  Mijn gevoel zegt van wel en het is een mooi excuus om weer even bij het mooie water te zijn. In het begin van de plas bij één van de eerste stekken waar ik het in het vorige verslag ook al over had, staan tot mijn verbazing twee karpertentjes. Ik besluit even gedag te zeggen. Het gesprek start wat stroef, maar als ze merken dat ik open kaart speel kunnen ze dit blijkbaar wel waarderen en komt het gesprek op gang. Het levert me waardevolle informatie op. Ondanks dit houd ik vast aan mijn plan. Voeren in de hoek.
Mijn plekje...
 
Eindelijk is het zondagochtend. Ik ga vissen in de hoek. Ik ben al iets fitter en sjouw met al mijn spullen naar de stek. De eerste 500 meter gaat dit nog goed, maar vervolgens is het een martelgang. Gloeiende, gloeiende, waarom ga ik niet gewoon weer met kunstaas aan de gang! Maar dat doodaasvissen vind ik zo leuk! Maar waarom dan juist hier! Dit gaat allemaal door mijn hoofd. Als ik dan eindelijk in lig met één hengel op zes meter en één op vier meter , een mok dampende koffie in mijn handen heb en uitkijk over een lap water, dan voelt het weer goed. Twee uur later voelt het toch niet goed. Ik zit in een soort emotionele rollercoaster. Hoeveel procent van dit water kan ik nu eigenlijk bevissen? Vanaf de kant werp ik op mijn hardst, in verhouding tot het wateroppervlak, maar zo’n lullig stukje in! Straks zitten de vissen in het midden! Plots hoor ik de verlossende piep van mijn zes meter hengel. De dead-bait-indicator wipt op en neer, maar klikt niet los. Ik zoek voor de zekerheid contact, maar ‘dril’ vervolgens niets meer dan een dode sardine. Toch ben ik opgelucht. Dit beetje actie had ik nodig. Ik inspecteer de sardine en zie de tandafdrukken van een kleine snoek. Terwijl ik dit constateer begint mijn vier meter hengel te stuiteren. Een prachtig runnetje maakt duidelijk dat deze snoek serieus heeft toegehapt. Ik zoek contact en voel dat het een stevige vis is, geen monster, maar  wat een beloning op dit voor mij nieuwe water. Ik ben superblij!
De eerste...
De volgende twee uur zit ik op een roze wolk te genieten in het zonnetje. Het is heerlijk buiten. Mijn warmtejas blijft uit en een tropisch banaantje stilt mijn honger. Langs mij kruipt een kikker, de spin die de hele ochtend al voor mij in het web zit vangt een vlieg en het geritsel onder het gras zullen wel muizen zijn. Er krioelt nog van alles in het najaar en de winter lijkt nog ver weg. Zo zit ik twee uur te genieten. Toch begint het in die twee uur langzamerhand weer een beetje te knagen. Als dit de hotspot zou moeten zijn dan zou er eigenlijk nog een aanbeet moeten komen.  En gelukkig komt deze ook. Een slanke snoek kon de dertig cm lange haring die op zes meter diepte lag niet weerstaan. Helemaal in mijn nopjes sjouw ik terug naar de auto. Geweldige sessie, maar waar zitten die monsters?
Vanaf zes meter...
 

10 opmerkingen:

  1. he koen,mooie vissen weer.
    je moet gewoon volhouden;op onze stekken loopt het ook vaak beter als we er vaker komen.
    de vis went aan ons aas en pikt het dan sneller op.uiteraard alleen op dagen dat ze het goed doen.ook wij blanken wel eens of krijgen maar een aanbeet op een dag(en dan ook nog in de schemer net voordat we opruimen)hoe bedoel je taaie dag!!

    groet,patrick

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Koenie! Koop een cape, camou-groen en KV in felgeel in koeieletters op de rug! Wat een goed verhaal weer man. En heel herkenbaar ouwe peer. Ik loop ook alweer 10 dagen te hannesen met mijn gezondheid (abces in kaak) maar vandaag kon ik ook eventjes niet anders dan vissen, dat lees je later wel.

    Ik voorzie dikke vissen broeder. Dat kan gewoon niet anders. Met jouw vasthoudendheid gaat dat helemaal goed komen en in dat perspectief is het maar beter dat je niet meteen de 'koningin' van het water hebt gevangen :) Anders wordt het een kort project!

    Twee puntjes van aandacht echter (ik blijf een ouwe zeur), 'stijle' is met 'ei' en dat lettertype moet echt kleiner!

    Wanneer kan ik langskomen? :)))

    Rolf

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Patrick: Hé leuk weer wat van je te horen! Ik blijf zeker nog een tijdje op deze stek doorgaan. Ik herken wel wat je beschrijft. Je hebt soms van die taaie dagen en dan komt er toch nog die verlossende aanbeet. Succes verder met jullie doodazen :)

    @Rolf:Dank voor het compliment man!! Ai, een abces in je kaak. Dat zal pijn doen :( Beterschap!

    Hoezo is stijl met een ei? Het talud had gewoon een mooie stijl! Nee, gekheid hoor, hehehe. Spelfoutje, sorry ouwe zeurpiet zal het veranderen :)

    Langskomen kan altijd. Dat weet je...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Chapeau! Twee mooie vissen op een nieuw water. Mooi om te lezen hoe jij je visserij aanpakt. Ter lering en de vermaak.

    Grtx,
    FER

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Keihard ziek en toch had vissen de overhand mooi hé, kijk dat is doorzettingsvermogen. Mooi verhaal Koen, en er komen er zeker meer uit dat geloof ik.

    Groet, Bjorn.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Bikkelaar dat je bent. Paar uurtjes frisse lucht heeft vast wonderen gedaan. En ik zeg maar:

    Met je kont op de stoel, blijven de vissen mooi in de poel. En met je hakken in het zand, komen de vissen vanzelf in je hand ;)

    (Ik ben alvast aan het oefenen voor de gedichtjes voor pakjes avond, hahaha)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @FER: Ja joh! Kan er nog altijd van nagenieten. Zo’n mooie sessie! Het weer, de stek, de spanning en het succes! Inmiddels heb ik er weer even gevist. Heel kort, maar zo fijn! Binnenkort meer hierover…

    @Bjorn: Tja, het succes komt niet vanzelf! Dan maar uitzieken aan de waterkant. Een frisse neus kan nooit kwaad dacht ik zo. Ik heb veel vertrouwen in de stek gekregen, zeker na een hele korte sessie van een paar dagen geleden. Het verslagje komt eraan…

    @Tsak: Nou, wonderen… Ik moet zeggen dat ik nog steeds, of weer, aan het snotteren ben. Maar ‘k ga stug door hoor!

    Je hebt talent Tsak! Hahaha. Daar moet je iets mee doen man ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hey Koen, met jouw voorbereiding, aanpak en doorzettingsvermogen vind je die echt grote snoeken vast wel. Vissen is toch ook proberen. Je bent voor je eerste proberen al beloond en als dat elke keer zo loopt...
    Leuk verslag en ga nu maar snel weer vissen ;)

    Gr. Boudewijn

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @Boudewijn: Je hebt helemaal gelijk Boudewijn. Als je niet probeert gaat het sowieso niet lukken. Soms is het wel vallen en opstaan. Tot nu toe ben ik nog niet gevallen… de start van dit project loopt namelijk veel soepeler dan ik van tevoren had durven dromen. Je zult het vast met mee eens zijn als je het volgende verslag ziet/leest :)

    BeantwoordenVerwijderen