De Jacht - Metersnoek 26

Na de vorige taaie sessie, met als verlossing toch nog een dikke metersnoek, wilde ik vandaag op de visplas een andere stek bezoeken. Wie mijn verslagen volgt weet dat ik tijdens het peilen op dit water twee interessante plekken heb gevonden.  De eerste plek, waar ik de vorige keer dus viste, heeft twee grote snoeken opgeleverd. Deze stek noem ik voor het gemak stek 1. Met deze stek ben ik nog niet klaar, maar mijn nieuwsgierigheid m.b.t. stek 2 kan ik niet langer bedwingen. Een nadeel van stek 2 is dat ik er niet gewoon kan inwerpen. De laaghangende takken zijn hier de oorzaak van. Deze ochtend rijd ik dan ook met mijn waadpak aan naar het water. Sloffend loop ik in het grote pak mijn karretje voort te duwen. Vanaf de auto is het een stuk verder lopen naar stek 2. Er aangekomen loop ik met mijn piepertjes het water in en prik ze net voorbij de bosjes in de harde bodem. Ik zet ze zo neer dat de lijn recht vanuit het topoog naar het aas kan lopen. Op deze manier zal er de minste wrijvingsweerstand ontstaan bij een aanbeet. Had ik de piepers gewoon in de wal in de grond geprikt dan zou ik door de omliggende bebossing alleen kaarsrecht vooruit kunnen vissen. Vervolgens maak ik de hengels klaar. Alvorens ik inwerp loop ik een stukje het water in. Ik kan daar een volledige slinger maken zonder dat ik de laaghangende takken raak. De aasvissen leg ik strategisch verspreid over de stek. Als er hier zich snoeken ophouden in de winter dan kan een aanbeet niet uitblijven… zou je denken…

 

En dan begint het wachten. Eerst hoopvol en met een gezonde dosis vertrouwen. Misschien krijg ik wel een snelle aanbeet vandaag! Een paar uur later is het vertrouwen toch ietwat geslonken in stek 2. Ik hoor geen piepje en zie weinig activiteit van vis aan de oppervlakte. Hoop blijf ik wel houden, maar als ik eerlijk naar mezelf toe ben ontstaat er gedurende de dag steeds meer het verlangen om weer te vissen op stek 1. De plek waar ik al twee grote snoeken wist te vangen en misschien zwemt daar een nog wel grotere snoek rond!

Deze dag kon ik ‘maar’ tot twee uur ’s middags vissen. Wie weet wat er gebeurd zou zijn als ik de hele dag op stek 2 had kunnen blijven zitten. Maar goed, om twee uur pakte  ik mijn spulletjes in zonder iets gevangen te hebben. Ik besloot onderweg naar de auto even te stoppen bij stek 1. Daar voerde ik een kilootje vis. De volgende sessie vis ik weer ‘gewoon’ op stek 1. Ik heb het gevoel dat ik daar nog niet het onderste uit de kan heb weten te halen.

En dat was het dan voor deze keer. Een kort verslagje, maar wel één die bij de doodaasverslagen hoort. Zou ik dit niet vermelden, dan zou het lijken of ik alleen maar successen zou kennen. Ik moet toegeven dat ik de laatste tijd bijna nooit geblankt heb. Deze dag viste ik wel een keiharde blank. Het was eigenlijk wel weer een keer tijd! Ik zou bijna zeggen dat het voelt als een opluchting, maar dat zou een beetje gek zijn natuurlijk. Toch werken dit soort visloze sessies op de lange termijn wel mee aan het hebben van een gelukzalig gevoel. Het gevoel dat ik krijg als ik een niet vanzelfsprekende vangst ervaar. Hopelijk  is het de volgende keer weer zover…